Zaterdag 4 juni 2016
INSPIREREND BOEK
In de bibliotheek lag bij de nieuwe aanwinsten een zeer inspirerend boek dat we de moeite waard vinden om onder de aandacht te brengen: Doodles & Letters van Marieke Blokland.
De zeer positieve inleiding sprak direct aan en die woorden slaan perfect op ons!
Marieke Blokland in het voorwoord:
"Hoi en Hallo:
Mensen doen soms een beetje lacherig over creatieve hobby's. Je moet beschikken over een waanzinnig artistiek talent om serieus genomen te worden als creatieveling.
Heb je dat niet? Dan vrees ik dat je al snel wordt gerekend tot de groep 'knutselmutsen' van deze wereld.
Ik zie het anders. Mensen met creatieve hobby's zijn namelijk de leukste, kleurrijkste en tofste mensen op deze aardbol. En wel hierom:

Creatieve mensen vervelen zich nooit.
Creatieve mensen zijn blij als een kind met een nieuwe pen.
Creatieve mensen vermaken zich hun hele leven lang met dingen creëren.
Creatieve mensen eren het kleine.
Creatieve mensen zijn attent en gul: ze geven graag een handgemaakt cadeautje.
Creatieve mensen kunnen van niets iets maken.

Nou ja, kortom creatieve mensen zijn gewoon supercool".
HUISVLIJT
Corrie en ik, Ine, laten onze resultaten zien van de workshop papier weven tussen stokjes.
Een bijzonder leuke, gezellige en inspirerende workshop die we bij Mieke Veerkamp in Oosterhuizen gevolgd hebben. Thuis zijn we doorgegaan met het weven van meer stroken papier en het verwerken van het een en ander in een boekje.

Boek van Corrie met tussen stokjes geweven papier en veertjes. Op de rechter foto een variatie op meerdere stokjes.

Boekje van Ine met op het voorplat een uitgetrokken bandje, over drie stokjes geweven.
Schutbladen met scans van het bandje.

Bandje van Ine, gemaakt met Elefantenhaut dat beplakt is met siertape en geweven op papiertouw.
Twee passe-partout-boekjes van Ine.
De blauwe roos is gemaakt met de gelli-print-techniek.
Voor de platbekleding is Rexine gebruikt.

Het paarse boekje is bekleed met linnen van Van Heek.
De inleg is gemaakt door Joke Ponteyn met een techniek van embossen op foliedeksels van yoghurtbekers e.d. en schilderen met transparante acrylverf.
De schutbladen zijn scans van het folieplaatje.


Bert was vorige maand bezig met het uitwerken van een idee om een strook in harmonica gevouwen karton in de rug van zijn overslagdoos te verwerken.
(zie verslag mei 2016). Het resultaat is er nu.
Overslagdoos van Bert met sierstrook van een kartonnen harmonica in de rug.
Bert concludeert dat je ook ribbelpatronen kunt ontwerpen met verschillende loop-richtingen: rechtop, dwars, diagonaal, blokjes, rondjes, etc.

Voorbeeld van variaties in ribbelpatroon.

Om het tot harmonica gevouwen karton goed op te kunnen plakken zonder het te pletten, heeft Bert een tandjesgereedschap ontwikkeld, een stuk stevig karton waaruit hij op de juiste afstand tandjes gesneden heeft die precies in de ribbels passen. Zo kan het karton aangedrukt worden om het goed te laten hechten op de juiste plek.

Tandjesgereedschap om ribkarton aan te kunnen drukken voor een goede hechting.

Bert laat tenslotte zijn graveerwerk zien dat hij maakte op lepels en in schaaltjes. Hij vertelt hoe hij zelf de steker moest aanpassen met een kromming voor dit werk. De steker moet nl. geheel aangepast worden aan je eigen hand zodat je er goed mee kunt werken.
Graveerwerk van Bert.


VERBORGEN CAHIERSTEEK
In november 2015 gaf Bert ons zijn beschrijving van de verborgen-cahiersteek-binding die hij bedacht had.
Fem en ik, Ine, hebben die binding eindelijk eens toegepast, maar hadden wat problemen met het rugstukje. Dus vroegen we Bert dit vandaag nog eens uit te leggen.
Verborgen-cahiersteek-binding. Links boekje van Fem, rechts van Ine.
Door onze vraag is Bert thuis verder aan het brainstormen gegaan en heeft hij zijn idee uitgewerkt in nog eens twee bijzondere bindingen.

Als eerste toont hij een meerdere-katernen-cahier, een idee om tijdschriften in te binden in een band waarin ruimte is voor toekomstige uitgaven. Het is een vernuftig systeem dat hij ontwikkeld heeft, want er kunnen later, na het vervaardigen van de band, een aantal losse katernen ingevoegd worden.
Deze bindwijze biedt de mogelijkheid om voor een tijdschrift of i.d. van tevoren een band te maken en die gaandeweg het jaar -al dan niet tijdelijk- te vullen met ieder nieuw verschenen item.
Voor het naaien wordt dezelfde cahiersteek gebruikt, maar dan gespiegeld, zodat de naaidraden voor de nog te verschijnen tijdschriften dus al klaar liggen in de rug, terwijl de band verder geheel afgewerkt is. Een variatie op zijn eerste idee van november is de rechthoekige koker in de rug, i.p.v. het driehoekig strookje.
De koker verbergt dus de naaisteken op de rug van het boek.

Verborgen-cahiersteek-binding van Bert met meerdere katernen, en koker in de rug.
Als klap op de vuurpijl lanceert hij zijn tweede zeer geniale idee: een boek met een verborgen doosje in de rug, waarin een beeldje in een venster verlicht kan worden door op het knopje bovenop het doosje te drukken!
Een boek dus met een verborgen naaisteek, een verborgen doosje én een verborgen ledlampje in de rug!!

Boek van Bert met verborgen elementen.
De koker aan de rug heeft hij verkregen door de boekplatten terug te vouwen.
De werking van een lucifersdoosje bracht hem op het idee in deze koker ook een uitschuifbaar doosje aan te brengen. Dat doosje maakte hij van stevig plastic dat hij in elkaar vouwde en vastzette met tape. In dat doosje kan van alles gestopt worden: pen, potlood, miniatuurtjes, bedeltjes, etc.etc. Laat de fantasie maar de vrije loop.
Maar als het doosje helemaal gesloten in de koker ligt, zou er van de inhoud niets te zien zijn, dus creëerde hij ook een doorzichtig gedeelte in de rug als een soort etalage waarin een klein poppetje te zien is. Bovenin het doosje, verscholen voor het oog, bevestigde hij het ledlampje dat op batterijen werkt en aangaat door op het zwarte knopje bovenop de boekrug te drukken. Wat een super origineel idee.

Boek van Bert met het uitgeschoven doosje en de open koker in de rug.

RÉLIURE À LA LIGNE
De middag besteden we verder aan de réliure-à-la-ligne-techniek van Denis Grégoire waar we vorige maand mee gestart zijn.
De beklede bordjes moeten nu op het op maat gemaakt omslag gelijmd worden. Sommigen van ons vinden het gemakkelijker de borden pas na het naaien in het omslag te plakken, omdat dan de rugdikte exact te zien is.

Er blijven nog steeds vragen rijzen over het waarom van het bekleden van de bordjes, terwijl van die bekleding, op de randjes na, niets meer te zien is na het plakken op het omslag en na afwerking met het dekblad.

En waarom zou je die borden niet zodanig bekleden dat ze meteen de juiste afwerking voor de band hebben, dus bekleden met hetzelfde papier als gebruikt is voor de vliegende schutbladen?

Nu wordt wel duidelijk waarom je op het Japanse papier dat de binnenkant van het omslag vormt, een middenstrook zou moeten kleuren, printen of bekleden. De zijkanten van dit middenstuk blijven namelijk zichtbaar na het naaien.

De naaimal wordt al zuchtend en steunend op grafiekpapier getekend, want die kleine en fijne lijntjes vormen wel een probleem om zuiver te werken!

Naaimal ontwerpen op grafiekpapier.
Ik, Ine, heb de mal op de computer gemaakt met CorelDraw en dat ging gemakkelijk, omdat je dan maar één rijtje naaisteken hoeft te maken en voor de rest steeds kunt kopiëren en plakken.

Op mijn zwarte rug valt het vissersgaren goed op. Marjolein heeft een licht groenige bekleding en daar is het garen totaal niet op te zien, dus gaat ze thuis een ander garen gebruiken.

Het moeilijke zien van het garen lokt heel wat zuchten uit!! Goeie ogen, goed licht en geduld zijn wel een vereiste bij dit naaiwerk.

Grégoire geeft op dat je vier keer de hoogte van het boekblok neemt als lengte voor het garen. Maar dat is wel erg veel, want dan houd je heel veel lengte over. Zelfs met drie keer de hoogte heb je nog meer dan genoeg draad.

Ik, Ine, heb het boek aan het eind van de middag klaar, maar ik had thuis ook al voorwerk gedaan, zoals het omslag helemaal klaar maken en de naaimallen ontwerpen en printen.
Ik kon dus direct met gaatjes screwen en prikken beginnen.
Over het resultaat ben ik niet echt tevreden. Er is iets mis gegaan met mijn bepaling van de plaats voor de gaatjes in de katernen, waardoor ik nu aan kop meer overstek heb dan aan de staart. Dat wordt dus naaiwerk losknippen, katernen op maat maken en opnieuw naaien. Gelukkig heb ik met blanco katernen gewerkt en kan ik van de staart van de katernen een mm afsnijden, zodat de naaigaten blijven kloppen. En na opnieuw naaien zijn de overstekken aan kop en staart even groot!

Boek van Ine volgens de réliure-à-la-ligne techniek.
We concluderen dat je héél nauwkeurig moet meten en snijden, wil alles goed op elkaar passen.